ถึงแม้เขาจากไปนานแล้ว พอได้ยินเรื่องของเขาหรือคนในครอบครัวขอความช่วยเหลือ แต่ดันปฏิเสธไปเรากลับเป็นคนกังวนว่าตัวเองใจร้าย แล้วความทรงจำก็กลับทบทวนภาพในอดีตแบบอัตโนมัติ
ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าแพลตฟอร์มออนไลน์ อยากปลดบล็อกเข้าไปดูความเคลื่อนไหวเขา แต่ก็ยังไม่กล้าพอเพราะ กลัวตัวเองไม่เข้มแข็งพอ ได้แต่ระบบความรู้สึกกับเพื่อนในไลน์กลุ่ม
ตอนนี้ต้องกลั้นน้ำตาไว้ สมองสองด้านปะทะอารมณ์กัน ฝั่งหนึ่งบอก “ให้หยุดคิด” อีกฝั่งบอกว่า “คิดถึงเขา” ส่วนความรู้สึกเจ็บปวดมากเหลือเกิน ราวกับว่า 3จิต 7วิญญาณ ได้ลอยออกตนเองไปแล้ว มีแค่ร่างกายที่อยู่บนเตียงนอน
พอได้สติรู้สึกตัว ครั้งนี้ไม่ใช่อารมณ์อกหัก แต่เป็นความรู้สึกผิดกล่าวโทษตัวเองที่ไม่ได้ช่วยเหลือ
แม่งอ่อนแอว่ะ ..!
